مجموعه یادداشت کازرون ما ۱: فرهنگ درست شدنی است ۱؛
مردم باز هم سنگ‌تمام گذاشتند اما مسئولین شهرستان…
بخش‌اول: شکوه حضور
دهه فجر امسال کشور با شکوه به پایان رسید. حضور چشمگیر و کم‌نظیر مردم که رکورد ۱۰ سال اخیر در راهپیمایی ۲۲ بهمن را شکست، نشان داد که با مردمی‌ترین حکومت تاریخ و البته فهیم‌ترین و باهوش‌ترین مردم مواجهیم.
حکومت مردمی از آن جهت که با محاسبه‌ای سرانگشتی در طول تاریخ سیاسی جهان و مقایسه میزان تجدید بیعت هر ملت با حکومت متبوع‌شان، این مهم اثبات میشود. و مردمی باهوش و فهیم؛ چرا که باوجود نگرش‌های متفاوت، اما حساب مشکلات و ضعف افرادی را از دین، نظام و رهبری جدا می‌دانند.
به هر روی، مردم ایران امسال نیز گل کاشتند و با حضور متحد خود در میدان، با وجود دشمنی‌های معاندین، نشان دادند که کت تن کیست! آن مردمی که در بیان معصومین(ع)، زمینه‌ساز ظهور تنها منجی بشریت برای رقم‌زدن قسمت شیرین پایانیِ “داستان آفرینش” هستند!
بخش دوم: کارنامه مردم و مسئولین کازرون
با این همه، اما موضوع اصلی این مطلب، «شهرستان کازرون» و آنهم «عملکرد مسئولین در دهه فجر انقلاب اسلامی» است. حال که اندکی از تازگی حلاوت حضور مردم گذشته، (طبق اصل هشتم قانون اساسی) لازم به بررسی دلسوزانه جوانبی از برنامه‌های این دهه برای بهبود هرچه بیشتر در آینده است.
مردم کازرون هرساله در شرایطی با رغبت و دلگرم‌کننده حضور دارند؛ که امسال نیز برخی مسئولین برای برگزاری مراسمات شایسته و فجرآفرین جشن انقلاب، کمترین زحمتی (حتی بعضا در حد حضور) به خود راه ندادند. اما این مردم بودند که همچون همیشه هستند و خودشان نیز با هر سختی، برنامه‌ها را برگزار می‌کنند (هرچند اگر با نام زیبای برخی مسئولین یا ادارات همراه شود!).
با نگاهی عادلانه و دلسوزانه به برنامه‌های دهه فجر اخیر شهرستان، از یک سو درمی‌یابیم که معدودی از مسئولین تلاشی جهادی داشته و برنامه‌ریزی و اجرای برنامه‌ها را به نحو خستگی‌ناپذیری دنبال می‌کنند. از سویی دیگر، اما نمی‌توان عدم تلاش و دلسوزی برخی دیگر (با تعداد قابل توجه) را منکر شد.
برخی کسانی که انگار جشن پیروزی انقلاب اسلامی مزاحم کار اداری آنها شده است! در حالی که اگر خوب بنگرند، درمی‌یابند که اگر این انقلاب بابرکت نبود؛ این افراد، در رژیم طاغوت گذشته، نه تنها مسئولیتی اینچنینی نداشتند، بلکه متاثر از قانون «کاپیتولاسیون» می‌شدند که کمترین وجاهت انسانی و اجتماعی برای شهروند ایرانی قائل نبود! خلاصه اینکه وظیفه تجلیل این ایام، بیش از همه بر گردن آنان است، تا دِین‌شان به انقلاب و شهدا را ادا کنند، نه اینکه سرنوشت را به رود سپرده تا هرچه بادا باد!
بخش سوم: ضعف برنامه‌های شهرستان
با مرور اجمالی مراسمات دهه فجر امسال، عمدتا متوجه نواقصی از جمله کسل‌کنندگی، نبود تنوع، جذابیت و محتوا می‌شویم. به‌طوری که روند کلی و تکراری، سخنرانی (باحداقل مطلوبیت) و بعضا با چاشنی سرود یا مولودی بود. آیا امکان اجرای هیچ برنامه ویژه‌ای در مراسمات این ایام نبود؟!
– – الف) سخنرانی‌ها
البته خود این سخنرانی‌ها نیز خالی از اشکال نبود. به طوری که بجز دو سخنران استانی و دو سخنران کشوری (غیرشاخص)، بقیه موارد مکررا از شهروندان یا مسئولین شهرستان بودند! اگر سخنرانی، پایه‌ی اصلی این مراسمات است، آیا نباید از سخنرانان مطرح کشوری یا دست‌کم استانی با توان سخنوری و ارائه محتوای غنی و مطلوب دعوت می‌شد؟! آیا سهم و حق کازرون و مردمش با آن سابقه درخشان تاریخی کمتر از این‌هاست؟
البته قطعا اعتبار کازرون بزرگ و انقلابی به سخنرانان دعوت شده نیست. اما حضور مهمانان شاخص و ویژه، علاوه بر فواید مذکور و افزایش سطح آگاهی جامعه، برکات بسیاری از جمله معرفی هرچه بهتر شهرستان، جهت بهره‌مندی از امتیازات و پیگیری مطالبات و… به دنبال دارد. چنانچه مسئولین دیگر نقاط کشور، خیلی زودتر و بهتر این فرصت را درک کرده‌اند. به راستی مسئولین ارشد شهرستان در این مهم، چه سهم و عملکردی درخور مسئولیت خویش و شهرستانی که برای آن تلاش می‌کنند، داشته‌اند؟
فراموش نکرده‌ایم که تا سالهای اخیر، مکررا چه مهمانان و سخنرانان شاخصی طی همایش‌ها، یادواره‌ها و کنگره‌های بزرگ حتی کشوری و بین‌المللی، به کازرون دعوت می‌شدند. متاسفانه این کم‌کاری و عدم دعوت شایسته، نه محدود به دهه فجر، که در طول سال نیز تعمیم می‌یابد. مثلا می‌توان سخنرانان و مهمانان برخی مراسمات شاخص امسال را بررسی کرد؛ از جمله در سالگرد شهادت شهید محراب حجت‌الاسلام خرسند، سالگرد رحلت امام خمینی(ره)، هفته دفاع مقدس، هفته بسیج، یادواره ۱۳۰۰ شهید شهرستان، ۹ دی‌ماه، سالروز شهادت سردار سلیمانی، روز کازرون (که حتی مورد آخر به گلباران قبور، ختم شد) و… .
– – ب) جشن‌های انقلاب در کازرون
در زمینه بخش‌های مختلف برنامه‌های این شب‌ها نیز، با وجود تلاش و اجرای مردمی، اما آیا هماهنگی، تدارک و کمک‌های مسئولین برای اجرای مراسمات، کافی بود؟ آیا می‌توان منکر اهمیت همکاری ثمربخش مسئولین برای برگزاری هرچه جذاب‌تر مراسمات “جشن” انقلاب شد؟
اگر برای جشن انقلاب اسلامی که تجلی و عصاره همه مراسمات ملی و مذهبی میهن است، از جان و دل تلاش نشود، پس کِی؟! چرا که معتقدیم نه تنها یک حکومت سیاسی، بلکه الهی و به پشتوانه قرن‌ها تلاش انبیاء و اولیاء برای زمینه‌سازی ظهور است! حکومت اسلامی ۴۴سالهای که شهید نواب‌صفوی آرزوی تشکیل شدنش و رفتگری در خیابان‌های آن را داشت. آیا برخی زمامداران، از این زوایا قدردان و متوجه مسئولیت خدمت‌رسانی خود هستند؟!
البته با این حال برنامه‌های خوبی نیز توسط مسئولینی در این ایام رقم خورد، که شاخص آن رزمایش قابل تقدیر «۱۰۰۰ دیدار در یک روز با خانواده شهدا و ایثارگران کازرون» بود که به همت بنیاد شهید و اولین‌بار در کشور باحضور اکثریت مسئولین شهرستان اجرا شد. همچنین بهبود نسبی برنامه‌هایی همچون جشن شب ۲۲ بهمن در میدان شهدا و شادی‌آفرینی آن نیز قابل توجه است.
– – ج) روز ۲۲ بهمن
از دیگر اشکالات تکراری قابل توجه، در مراسم جشن روز پیروزی انقلاب اسلامی و استادیوم رخ داد. قطعا نسل‌های مختلف حاضر در راهپیمایی این روز، خاطرات شیرینی از استادیوم شهدای کازرون دارند.
اما این خاطره‌سازی، چندسالی است که به پررنگی گذشته نیست. چراکه هرساله کمرنگ‌تر و بی‌برنامگی و عدم تلاش جهادی برخی مسئولین را مبرهن‌تر می‌کند. بی‌شک لحظه‌شماری خردترها برای دیدن این مراسم و خاطرات شیرین‌شان از آن، موجب ایجاد ارتباط عاطفی و علقه نسبت به انقلاب اسلامی می‌گردد. اما آیا برخی مسئولین به تاثیر عملکردشان بر فرهنگ جامعه توجهی دارند؟
حتما به خاطر دارید، برنامه‌های پرهیجان ورزشی، نظامی و آکروباتیک مختلفی از جمله پرش موتور از میان آتش، اسب‌سواری‌ها، مبارزه‌های رزمی و جنگاوری، شکستن اجسام سنگین، تیراندازی‌ها، حتی حضور نیروهای تکاور و راپل، گوشه‌ای از برنامه‌های جذاب و خاطره‌انگیز سالهای گذشته جشن انقلاب اسلامی بود.
اما در سالیان اخیر، چه میزان از آن برنامه‌های جذاب اجرا شده یا باقی مانده است؟ آیا می‌توان کمبود نفرات و ادوات را بهانه کرد؟ که این عذر بدتر از گناه است، چرا که به عدم برنامه‌ریزی و پیش‌بینی متولیان امر برمی‌گردد. این نتایج را به کاهش چشمگیر کمی و کیفی افتتاحیه‌ها و کلنگ‌زنی‌های شهرستان در دهه فجر که ویترین عملکردی است نیز اضافه کنید تا عملکرد مسئولین شفاف‌تر رخ نماید.
بخش چهارم (پایانی): از سر دلسوزی
آری با تصمیمات دقیقه نودی یا اکراه و بهانه‌های مختلف (فنی، مذهبی، سیاسی، مالی و…) برای عدم اجرای برنامه‌های شایسته و ویژه، نتیجه همین میشود. هرچند برخی مسئولینی هستند که کفش خود را در راه تلاش، کهنه می‌کنند؛ اما جو حاکم بر عملکرد جمعی از مسئولین، همان سپردن سرنوشت کارها به رود است! نباید دربرابر مردمی که هیچوقت کم‌کاری نکرده و همیشه پای نظام هستند، خدای نکرده کم‌فروشی کرد. بلکه باید صحنه‌های حضور معلولین، کهنسالان و بیمارانی با شرایط بسیارسخت در راهپیمایی‌ها را به خاطر سپرد.
آیا فرد مسئولی که می‌تواند و باید، برای اتحاد، فرهنگسازی، خدمت‌رسانی و توسعه همه‌جانبه در پرتو رهنمودهای پدر کشور تلاش کند، اما کم‌کاری خواسته یا ناخواسته دارد؛ می‌تواند در پیشگاه خداوند و شهدا، سرافرازانه از کارنامه عملکردی خود دفاع کند؟ خطاب به برخی معدود مسئولین محترم شهرستان، «لطفاً جایگاه مهم خود را در این عالم جدی بگیرید»
پ.ن: مطلب فوق به بهانه #دهه_فجر و نواقص برگزاری #جشن_انقلاب در شهرستان #کازرون به تحریر درآمد، اما طبیعتا مضمون اصلی آن محدود به این ایام نبوده و قابل تعمیم به دیگر مقاطع و زمینه‌های عملکردی مسئولین می‌باشد.
متاسفانه یا خوشبختانه، این مجموعه یادداشت، با محوریت فرهنگسازی در موضوعات مختلف شهرستان کازرون، ادامه خواهد داشت…
#اصل_هشتم
#کازرون_ما
#فرهنگ_درست_شدنی_است
پایان قسمت اول- دهه فجر
نویسنده: عبدالله موحد
