قسمت: چهل و هشتم
اندوخته های سیاسی، اجتماعی و انسانی، صندوقچه هایی ارزشمند از سختی، تلخی و شیرینی هایی است که با هزینه مالی و جانیِ فراوان به دست آمده است. مبحث انتخابات نیز از جمله مقولاتی بوده که تمامی مراحل آن، دارایِ گذشته ای پندآموز و لحظه هایی فرصت سوز! نسبت به کاندیداها، نماینده ها، گروه ها و جناح ها بوده، امری که هیچ فرد و مجموعه ای نمی تواند دخالت خود و طرفدارانش را در بروز آن معضلات و پیدا شدن این مشکلات انکار نماید، در این میانه بسیاری از ناکامی ها و ناراحتی های جامعه، محصولِ دست پخت و نتیجه سیاست بازیِ همین جناح های فکری و عالی مقامان سیاسی، است. در این زمینه مواردی تقدیم می گردد.
اول- بهره برداری از شکست و پیروزی های گذشته و تکرار نشدنِ فرصت های از دست رفته، تنها با بررسیِ کارشناسی و مطالعه ی دقیق اقدامات و رفتارهای قبلی، امکان پذیر بوده و طبیعی است هر فرد، قوم، گروه، مجموعه و شهرستانی که نخواهد و یا نتواند از اندوخته هایش به درستی استفاده نماید، قطعا فرصت های آینده اش نیز به همان سرنوشتی گرفتار خواهد شد، که پیش از این بارها، دچارش شده بود!.
دوم- بخش هایی از مناطق ایران، طی بعضی دوره های پیشین انتخاباتی و مراحل مختلف رقابتی، زیر تبلیغات مراکز سیاسی، دنباله روی از جناح های فکری و برخی هیجانات بی مبنای منطقه ای و قومیتی، افرادی را مورد گزینش قرار دادند که نه تنها برای شهرستان و استانِ شان عزت آفرین نبودند بلکه در مواردی موجب انگشت نمایی دیگر هم میهنان و حتی جهانیان نیز گردیدند! که از جمله می توان به خودعکس گیری حقارتی از خانم موبورِ ایتالیایی ، امضا و تصویب چند دقیقه ای برجام نامه ی نزدیک با منافع و مواضعِ دیپلمات های آمریکایی و همراهی با فتنه گرانِ وابسته به سرویس های جاسوسی اروپایی و.. تنها تعدادی از رفتارهای ناهمگونِ آنان با مواضعِ حکیمانه رهبری نظام اسلامی، بوده است!.
سوم- رأی دهیِ چشم و هوش بسته! به کاندیدای مورد حمایت بعضی خود شیفته های سیاسی، دنباله روی از کانون های وابسته و آلوده ی اجتماعی، پذیرش شعارِ قومیت گرایانِ بی منطقِ غیر دینی، فریفتگی به ظواهر فریبنده ی بعضی نامزدهای محلی و بومی، دنیا طلبی و منفعت محوریِ عده ای از سیاسیون همیشگی!، اشتباهات پیاپیِ نیروهای وابسته به نگاهِ انقلابی، کم کاری و گوشه نشینیِ دل سوزان واقعی، مشارکت نکردن عده ی زیادی از متعصبانِ کازرونی، حضور سوءِ استفاده گرایانه ی مجامع پولی!، ناتوانی بعضی اقلیت های قومی برای تشخیصِ مصالح عمومی، بی تدبیریِ عده ای از شیوخ و کلید به دستانِ حوزوی!، خودکِنار کشیدِگیِ پیش از وقتِ کُنِش گرانِ مردمی، دخالت های نابجای بعضی مقام های دولتی، اشتباهاتِ موردیِ مسئولین استعلاماتی! و نظارتی، یک دستیِ همیشگیِ مامورین اجرایی!، رها شدِگیِ نامفهوم اطرافِ صندوق های رأی گیری!، افزایشِ بی مبنای آرایِ بعضی افراد، در حوزه های مربوطه زادگاهی!؟، تقویت تعصبات قومیتی و تضعیفِ آگاهانه ی مبانی دینی و نهایتا ترجیح منافعِ زودگذرِ فردی به مصالحِ عالیه ی کشوری، سرزمینی و نسلی، تنها بخشی! از اشتباهات قبلی و علل انباشتگیِ مشکلات استانی، شهرستانی و روستایی است.
چهارم- رفع اشکالات حالیه، نیازمندِ حلِّ ریشه ایِ اشتباهات گذشته و تلاش برای تکرار نکردن آن ها در آینده خواهد بود، امری که خوشبختانه با وجود بایگانی اظهارات قبلی کاندیداها، موضع گیری سیاسی و منطقه ای آن ها، فیلم و صوتِ سخنان مخالف و یا موافق نماینده ها در صحن علنی مجلس شورا، وابستگی فکری و اجتماعی به چپی ها و راستی ها و چگونگی تعامل، رفتار و برخورد با سئوالات و ابهامات ساکنان حوزه انتخاباتی و.. موجود بوده و بدیهی است یکی از روش های انتخابِ صالحان، کنکاش از سوابق و دقت در اعمالِ نامزدها و اطرافیان آنان خواهد بود.
پنجم- توجه داشته باشیم که، اکثریتِ هفت نماینده ی انتخابیِ کازرونی ها طی ۱۰ دوره رقابت ها، محصول دستپخت آشپزباشانِ دو جناح * اصلاح طلب* و اصول گرا و عوامل محلی و بومی مرتبط با آن ها بوده و بر همین اساس، چگونه است که هیچ کدام، مسئولیتِ اشتباهاتِ خود و بعضی نمایندگان مورد حمایتشان را نمی پذیرند!؟ و چرا علی رغم تهیه ی این آشِ شور و یا بی نمک در آشپزخانه ی ایشان، اما از پذیرش نقششان در بی تدبیری و بی عملگیِ آنان خودداری می نمایند!؟، آیا وقت آن نرسیده که جوانان، دلسوزان، دلباختگان و نخبگان شهرستان با نگاهی انقلابی و بدون وابستگی به چپ و راست سنتی و زینتی!، اما با اتحاد و هماهنگیِ جمعی، تصمیمِ انتخاباتیِ عاقلانه تری برای آینده خود و مناطق آبا و اجدادی شان اتخاذ نمایند!؟.
نکته ی پایانی، هدف از تنظیم این یادداشت، نادیده گرفتنِ زحمات و اقدامات تلاش گرانِ عرصه ی انتخابات نیست، چه این که تشویق مردم برای حضور پر شور در صحنه رقابت ها، هم عبادت محسوب شده و هم وظیفه ای همگانی است، آن چه اما مدِّ نظر قرار دارد این که، چرا علی رغم اشتباهاتی که تعدادی نمایندگان قبلی و فعلی در عرصه های سیاسی، اجتماعی، قانون گذاری و .. مرتکب شده اند و حتی در مواردی زمینه سازِ بهم ریختگیِ اوضاع امنیتی، ایجاد التهابات قومیتی، کشته و مجروح شدن ده ها شهروند بومی و .. نیز گردیده اند، ولی حامیان مالی، فکری و سیاسیِ آن ها هیچ گونه مسئولیتی را که نمی پذیرند؟، حتی تلاش می کنند تا دیگران را عامل و مسبب مشکلات به وجود آمده قلمداد نمایند!؟، و به چه دلیلی همین ها مجددا به دنبال کسانی حرکت می کنند که قبلا ناتوانی آن ها برای حل مشکلات را آزموده اند!؟، آیا حرکت در مسیری که اشتباه بودنِ آن قبلا بارها تجربه شده!، خود، عینِ بی تجربگی نیست!؟ و آیا مردم حق ندارند، چنین افرادی را به خدا واگذار نمایند!؟.
ان شاالله ادامه دارد..
امان الله دهقان فرد
